Սյուռեալիզմը (ֆրանսերեն`Surrealisme) քսաներորդ դարի գրականության և արվեստի ուղղություն է, գերակշռող1920-ական թվականներին:
Առաջացել է Ֆրանսիայում գրող Անդրե Բրետոնի նախաձեռնությամբ,
շուտով սյուռեալիզմը դարձավ միջազգային
ուղղություն: Իրատեսները համարում էին,
որ ստեղծագործական էներգիան գալիս է
ենթագիտակցական ոլորտից , որն
արտահայտվում է քնի ընթացքում:
Սյուռեալիզմը նկարչության մեջ բաժանվում է երկու ուղղության: Որոշ արվեստագետներ
ներկայացնում էին անգիտակից սկիզբը նկարի արարման գործընթացի ժամանակ, որոնցում
գերակշում էին ազատ վիճակում գտնվող կամայակն պատկերները, որոնք վերածվում էին
աբստրակցիայի: Մյուս ուղղությունը, որը զարգացրել է Սալադոր Դալին հիմնված է թվացյալ
իլուզիայի հիման վրա, որը գալիս է մեր ենթագիտակցությունից: Նրա նկարները առանձնանում
են լույսի և ստվերի ճշգրիտ փոխացմամբ, որը բնորոշ է ակադեմիական նկարիչներին:
Սյուռեալիզմի ընդանուր հատկանիշներն են` ֆանտաստիկ աբսուրդը, անտրամաբանությունը,
տեսողական անկայունությունը, փոփոխական նկարները: Սյուռեալիզմի հիմնական նպատակն
է անգիտակից վիճակում վեր բարձրանալ սահմանափակումների թե նյութական, թե
իդեալական աշխարհում, շարունակել ապստամբությունը ընդդեմ հոգևոր նյութական
բուրժուաիզմի: Արվեստագետը այս ուղղությամբ պետք է ստեղծի մի իրականությունը, որը չի
արտացոլում իրականությունը:
Իր անհեթեթ և ինչ-որ տեղ
նույնիսկ զվարճալի գործերը,
դուրս ռեալիզմից կարող են
խթանել միտքը և արթնացնել
ասոցիատիվ երևակայությունը:
Սյուռեալիզմը հակասական
գեղարվեստական երևույթ է, որը
հիմնականում բացատրում է նրա
լայն տարածումը աշխարհում:
Շատ արվեստագետներ
հրաժարվել են սյուռեալիստ
հայցաքներից: Օրինակ `Պիկասոն և Կլին:[1]
Հայտնի սյուռեալիստ նկարիչներ`
Փոլ Դեվլո
Մայքլ Փարկես
0 comments:
Post a Comment