Անմահություն,
ֆիզիկական և հոգևոր կյանք, որը չի ավարտվում, կամ որքան անհրաժեշտ է շարունակվում
է:
Խոսելով անմահության
մասին ֆիզիկական առում առումով, նկատի ունենք կենսաբանական անմահություն,
այսինքն անհատական մահ տեղի չի ունենում
օնտոգենեզի վերջին փուլում:
Իսկ հոգևոր
անմահությանը` կրոնական, փիլիսոփայական, խորհրդավոր ու
Էզոտերիկ իմաստով, ենթադրում է մարդու հավերժական
գոյությունը անհատական հոգու ձևով:
Առանձին
կրոնը և փիլիսոփայությունը դատում էին անմահությունը, համարելով դա Աստծո
հատկանիշ:Անմահությունը դիցաբանության մեջ
Անմահության դեղը, մի նյութ էր, որը երկարացնում էր մարդու
կյանքը, անորոշ ժամանակով: Առասպելներում և ավանդություններում մարդիկ անմահության
դեղը համարում էին աստվածների <<ուտելիք>>: Օրինակ` Հին Հունաստանում
աստվածները ճաշակում էին ամբրոսիա իսկ Եգիպտոսում
աստվածները խմում էին հավերժության ջուրը:
Անմահության դեղը փնտրել են ալքիմիկոսները:
Ճիշտ է ոչ մի ալքիմիկոսի չի հաջողվել գտնել անմահության դեղը, բայց փորձեր կատարելիս նրանք արել են մի շարք այլ հայտնագործություններ:[1]
Լիկյորը պատրաստել են փորձելով գտնել անմահության դեղը:Լիկյորը իրենից ներկայացնում է սպիրտային ըմպելիք: Լիկյորի
արտադրությունը սկսվել է դեռ Միջնադարից, երբ մտածողներն ու գիտնակնները փորձել են
գտնել «Կյանքի և անմահության դեղը»: Այն հանտնի է եղել իր բուժիչ
հատկություններով: Դա հանգեցրեց նրան, որ լիկյորի արտադրությամբ սկսեն լուրջ
զբաղվել: Լիկյորը օգտագործվել և օգտագործվում է ոչ միայն որպես ըմպելիք, այլ նաև
որպես քաղցրավենիքի բաղադրիչ: Հայտնի է լիկյորների մոտ 50-ից ավել տեսակներ:
Շատ գիտնականներ կարծում են, որ գիտությունը կարող է լուծել
մարդու մահվան հարցը:
Ժամանակակից գիտությունը գնում է մի քանի ճանապարհով մարդու
ֆիզիկական անմահության հարցը լուծելու համար: Ներկայումս այս հետազոտությունների
մեծ մասը ուղղված է ծերուցյան խնդրի լուծման վրա: [2]
0 comments:
Post a Comment